තම රටේ ජාතික කණ්ඩායම නියෝජනය කරමින් ටෙස්ට් තරගයකට ක්‍රීඩා කිරීම ඕනෑම යොවුන් ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයෙකුගේ සිහිනයයි. නමුත් ඒ සිහිනය ළඟා කර ගැනීම එතරම් පහසු කටයුත්තක් නොවේ. දහස් ගණනක් ක්‍රීඩකයන් අභිබවමින් රටේ හොඳම ක්‍රීඩකයන් 11 දෙනා අතරට තේරී පත් වීමට දක්ෂතාව පමණක් තිබීම ප්‍රමාණවත් නැත. ඒ සඳහා වාසනාව ද තිබිය යුතුය.
කෙසේ හෝ යම් ක්‍රීඩකයෙක් වසර ගණනාවක් තිස්සේ ක්‍රීඩාව වෙනුවෙන් වෙහෙස මහන්සි වීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අවසානයේ ඔහුට තම රටෙහි ජාතික ටෙස්ට් කණ්ඩායම නියෝජනය කිරීමේ අවස්ථාව හිමි වුවහොත්, ඒ මොහොත තරම් සතුටුදායක මොහොතක් ඒ ක්‍රීඩකයාට තවත් නොවන බවට සැකයක් නැත.
නමුත් ඒ තරම් අපහසුවෙන් ටෙස්ට් කණ්ඩායමට ඇතුළත් වීමෙන් පසුවත් තමා ක්‍රීඩා කරන පළමු ටෙස්ට් ඉනිම් 6න් ඉනිම් 5කම ලකුණු නොලබා දැවී යන්නට සිදු වුවහොත්?
එවැනි සිදුවීමක් බලාපොරොත්තු විය හැක්කේ බොලිවුඩ් චිත්‍රපටයක පමණක් බව බොහෝ දෙනෙකුට සිතෙන්නට පුළුවන. නමුත් එය එසේ සිදු විය.
ඒ මාවන් අතපත්තුගේ කතාවයි….
මාවන් සහභාගී වූ පළමු ටෙස්ට් තරග තුනේ ඔහු ක්‍රීඩා කළ ඉනිම් 6න් ඉනිම 5ක දීම ලකුණු නොලබා දැවී යන්නට ඔහුට සිදු වූ අතර බොහෝ දෙනා පැවසූවේ මාවන්ගේ ක්‍රිකට් දිවිය ඉන් නිමා වනු ඇති බවයි. නමුත් තමා ක්‍රීඩා දිවියෙන් සමු ගන්නා විට ද්විත්ව ශතක 6ක් සමඟින් ටෙස්ට් ලකුණු 5502ක් ලබා ගන්නට මාවන් වග බලාගත්තේය. එයට ශතක 16ක් හා අර්ධ ශතක 17ක් ද ඇතුළත්ය.
ටෙස්ට් දිවියේ අසාර්ථක ආරම්භය හා තමාට ඉන් ලැබුණ පන්නරය ගැන මාවන් මෙසේ සිහි කරයි.
“කීපදෙනෙක්ම කිව්වා ඒක වැඩියෙ ගණන් ගන්න එපා කියලා. මට කිව්වා ග්‍රැහ්ම් ගුච් බින්දුවක් ගැහුවා කියලා. තව ග්‍රෙග් චැපලුත් බින්දුවක් ගැහුවා කිව්වා. ඔහොම නම් ටිකක් කියාගෙන කියාගෙන ගියා. මං හැබැයි ඔය ඔක්කොමලව පහු කරගෙන ගියානෙ බින්දු පහක් ගහන්නම. (සිනාසෙමින්)
>> ක්‍රිකට් ගහන්නෙ ඇඟෙන් විතරද?
හැබැයි මං දැන් හිතල බලද්දි මං ඒකෙන් ගොඩ ආව එකම හේතුව තමයි මගෙ ක්‍රීඩාවට තිබුණ ආදරය. මොකද මම ලංකාවට ගහන්නම ඕන කියල ක්‍රිකට් ගැහුවෙ නෑ. ගහන්න ආසයි, ගැහුවොත් හොඳයි කියල හිතුවෙ.
මං ක්‍රිකට් වලට ආස නම් ඒ ආසාව බිංදුවකින් නවතින්න විදිහක් නෑ. මං බින්දුවක් ගැහුවා. ඔව් ඉතින් බින්දුවකුත් තියනවනෙ. බිංදුවෙන්නෙ පටන් ගන්න ඕන. ඉතින් ක්‍රිකට් ගහන එක මම නැවැත්තුවෙ නෑ. ක්‍රීඩා සමාජ මට්ටමට ගිහිල්ලා වෙනදා වගේම ඊට වඩා හොඳට පුහුණුවීම් කරලා පුහුණුකරුවන්ගෙනුත් උදව් අරගෙන ඉස්සරහට ක්‍රීඩාව කරගෙන ගියා.
මට පස්සෙ තමයි තේරුණේ මේ ක්‍රීඩාවෙ එක ලකුණෙ ඉඳන් ගහන්න ඕනෙ, කවුරු පන්දු යැව්වත් එක පාරට එක බෝලයයි එන්නෙ – ඒ පන්දුවටයි ගහන්න ඕනෙ කියලා. ඒ විදිහට ක්‍රීඩාව සරල කරගත්තම ක්‍රීඩා කරන්න ලේසි වුනා.”
මාවන් අතපත්තු කියූ සැනින් ඕනෑම අයෙකුට සිහිවන්නේ ඔහුගේ සන්නාමය බඳු වූ කවර් ඩ්‍රයිව් පහරයි. ඒ කවර් ඩ්‍රයිව් පහරට ආදරය නොකළ ශ්‍රී ලාංකේය ක්‍රිකට් ප්‍රේක්ෂකයෙක් නොමැති තරම් ය. රොක් සංගීත සැණකෙළියකට එක් වූ ප්‍රේක්ෂක පිරිසක් මෙන් ජයසූරියගේ ෆ්ලික් පහරවල්, කට් පහරවල් හා පුල් පහරවල් වැළඳ ගෙන වේගවත් ක්‍රීඩා රිද්මයෙන් අමන්දා නන්දයට පත්ව සිටි අපට ඒ අතරින් වරින් වර එල්ල වූ මාවන්ගේ කවර් ඩ්‍රයිව් පහර ශාස්ත්‍රීය සංගීත ඛණ්ඩයක ඇති සුමිහිරි රසය සිහිපත් කරවීමට සමත් විය.
ජයසූරියගේත් මාවන්ගේත් ආරම්භක පිතිකරණ සුසංයෝගය අප වෙත ගෙන ආවේ වෙනස්ම ආකාරයේ රසයකි. එය බීට්ල්ස් සංගීතයට රවි ශංකර්ගේ සිතාර් වාදනය එක්වූවාක් මෙන් විය.
ජයසූරිය හා පිතිකරණයේ යෙදීම මාවන් මෙසේ සිහි කරයි..
“සනත් එක්ක පහර දෙන කොට මං හරි ආසයි බෝලර්ස්ලගෙ මූණවල් දිහා බලන් ඉන්න. (සිනාසෙමින්) සනත් එක්ක පහර දෙන්න හරිම ලේසියි. මොකද හැම බෝලර්ම හදන්නෙ සනත්ව අවුට් කරන්න. මාව අවුට් කරන්න නෙවෙයි. සනත්ව අවුට් කරන්න හදන කොට මට තියෙන අවධානය අඩු වෙනවා.
මට තියෙන ලොකුම පීඩනය තමයි ඉක්මනට පැත්ත මාරු කරලා සනත්ව වැඩියෙන් පන්දුවට පහර දෙන්න ගේන එක. සමහර පන්දු යවන්නන්ට සනත් හරි ආසයි මුහුණ දෙන්න. මට මතකයි වෙන්කටේෂ් ප්‍රසාද්, අබ්දුල් රසාක් වගේ අය බෝල් කරන කොට සනත්ට එහා පැත්තෙ ඉඳන් ඉන්න බෑ. සනත් මගෙ දිහා බල බල ඉන්නෙ. ඉතින් ගහන්නෙ නැතුව දුවන්න බෑනෙ මට. (සිනාසෙමින්) ඒ වෙලාවට සනත් හරියට මේ පැත්තට එන්න බලනවා.
එයා කඩුලු අතරෙ දුවන කොට හරිම වේගවත්. අපි නවාතැන් කාමරවලත් එකට හිටියෙ. ඉතින් අපි ඉබේම අඳුර ගන්නවා මෙයාගෙ ගේම් එක කොහොමද, මෙයා කොතන ලකුණ ද ගන්නෙ, කොතන ලකුණ ද ගන්නෙ නැත්තෙ, මොන බෝලර්ට ද ගහන්න කැමති, ඒව ටික නිකන්ම ගොඩනැගෙනවා. ඒක පිටිය මැද ගොඩනැගෙන සම්බන්ධතාවයක් විතරක් නෙවෙයි.”
සනත් හා මාවන් කොතරම් හොඳ මිතුරන් වුවද 2003 ලෝක කුසලාන තරගාවලියේ බටහිර ඉන්දීය කොදෙව් තරගය අතරතුරේ රාම්නරේෂ් සර්වාන්ගේ උඩපන්දුව මාවන් අතින් ගිලිහී යෑම නිසා සනත් ඔහු සමඟ සතියක කාලයක් කතා නොකර සිටි බව පැවසේ. ඒ පිළිබඳව මාවන් මෙසේ සිහි කරයි.
“මං හිතන්නෙ සනත් සතියක් විතර කතා කළේ නෑ. ඒ වගේ පීඩනයක් මට මතක ඇති කාලෙක ඇවිල්ල නෑ. මං දැනන් හිටියා ඒ කැච් එක ඇල්ලුවොත් මැච් එක ඉවරයි කියලා. ඉතින් බෝලෙ එද්දි මට මතක් වුනේ බෝලෙ නෙවෙයි අපි මැච් එක දිනල ඉන්න විදිහ. මටත් වෙච්ච දේ අදහගන්න බැරි වුනා. අතෑරුන ගමන්ම පුලස්ති තමයි මට පිහිටට හිටියෙ. (පුලස්ති ගුණරත්න) මං පුලස්තිට ගිහින් කිව්වා කොහොම හරි මේ ඕවරේ දාල දෙන්න කියලා. පුලස්ති හරි දක්ෂයා අන්තිම ඕවර් දාන්න. ඉතින් එයා ඒක කරල දුන්නා. හැබැයි සනත් නම් සුමානයක් යනකල් කතා කළේ නෑ.”
සාමාන්‍යයෙන් ලෝක කුසලාන තරගාවලි හිදී ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම හොඳින් දක්ෂතා අතරට පිවිසෙයි. නමුත් 1999 වසරේ පැවති ලෝක කුසලානය නම් අපට ඒ තරම් සුභදායී එකක් වූයේ නැත. එසේ වුවද 2003 ලෝක කුසලාන තරගාවලියේ දී අවසන් පූර්ව තරගයට පැමිණෙන තෙක්ම ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම හොඳින් දක්ෂතා දැක්වීමට සමත් වූ අතර අවසන් පූර්ව තරගයේ දී ද ඕස්ට්‍රේලියානු කණ්ඩායමේ ප්‍රබල පිතිකරණ ලැයිස්තුව ලකුණු 212කට සීමා කරන්නට අප පන්දු යවන්නන් සමත් විය. එදින කණ්ඩායමේ පිතිකරුවන් 8 දෙනෙකු ක්‍රීඩා කළ ද ලකුණු 213ක ඉලක්කය සාර්ථකව හඹා යෑමේ අවස්ථාව ශ්‍රී ලංකාවට අහිමි වුනේ ඉතා අවාසනාවන්ත අයුරිනි.
මේ ඒ ගැන මාවන්ගේ මතකයයි.
“ඒ තරගය ගැන ලොකු කනස්සල්ලක් තියෙනවා. අපිට හොඳම කණ්ඩායමක් තිබුණා. පෝට් එලිසබෙත් ක්‍රීඩාංගණය අපිට ලකුණු හඹා ගිහින් ගහන්න පුළුවන් තැනක්. ඔය ලෝක කුසලානෙ මහේල ලකුණු ගැහුවෙ නැති නිසා එදා අවිශ්ක ගුණවර්ධනත් එක්ක අපේ පිතිකරුවන් 8 දෙනෙක් ගැහුවා. මොකද අපිට මහේලවත් ටීම් එකේ තියාගන්න ඕන වුනා.
පන්දු යැවීමෙ දි සහ රැකීමෙ දි අපි අපිට ඕන වැඩේ කරගත්තා. හැබැයි බැට් කරන්න ගියාම අරවින්දගෙ විකට් එකත් එක්ක කඩාගෙන වැටුණා. අපි පළවෙනි විකට්ටුවට 20ක් විතර ගැහුවා. මට මතකයි මං බ්‍රෙට් ලී ට අවුට් වුනා. මං දැක්කෙවත් නෑ බෝලෙ කොහෙන්ද ආවෙ කියලා. පන්දුවේ වේගය මං දැනගත්තෙ පස්සෙ. (පැයට කිලෝ මීටර් 160.1) මට මතක මං පන්දුව දැක්කෙ නෑ කියන එක විතරයි. කොහොම හරි අට දෙනෙක් ඉඳලත් අපි අන්තිමට ඩක්වර්ත් ලුවිස් ක්‍රමයට පැරදුණා.“
එහි දී මාවන් අරවින්දගේ පිතිහරඹය ගැන විශේෂයෙන් සිහි කරන්නට ද අමතක කළේ නැත.
“අරවින්දගේ ඉනිම් ගැන කවුද කතා නොකරන්නෙ. ලෝකෙම ඉන්න මං දැකපු පිතිකරුවන්ගෙන් ඕනැම තරගයක, ඕනැම පන්දු යවන්නෙකුට, ඕනැම රටක ගිහින් ගහන්න පුළුවන් එක පිතිකරුවෙක් දෙන්න කිව්වොත් ඒ අනිවාර්යයෙන්ම අරවින්ද වෙන්න ඕන. අරවින්ද එච්චර දක්ෂතාවයක් තියෙන ක්‍රීඩකයෙක්.”
2007 ලෝක කුසලානයට පෙර ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායමේ නායකත්වය දැරුවේ මාවන්ය. නමුත් එක්වරම ඔහුව නායකත්වයෙන් ඉවත් කර එය මහේල ජයවර්ධනට පැවරීමට එවකට සිටි තේරීම් කමිටුව කටයුතු කළේ බොහෝ දෙනා විමතියට පත් කරවමිනි. එසේම 2007 ලෝක කුසලාන සංචිතයට නම් කළ ද තරගාවලිය තුළ දී එකදු තරගයකට හෝ සහභාගී වීමේ අවස්ථාව මාවන්ට හිමි වූයේ නැත.
>> වැදිබණ නොකියූ වැඩ්ඩන්ගේ වදන්
ඒ සිදුවීම පිළිබඳව මාවන්ගේ මතකය මෙසේය.
“ඒ ගැන හිතන කොට වේදනාවත් කේන්තියත් දෙකම එනවා. මොකද ඒක මගෙ කණ්ඩායම. ටොම් මූඩි තමයි ඒ දවස් වල පුහුණුකරු. දැන් වගේ නෙවෙයි. අපි සැලසුම් සකස් කළේ අවුරුදු එක හමාරක විතර කාලෙක ඉඳලා. එතකොට මම කැප්ටන්. අපි එකතු වෙලා තමයි කවුද වෙස්ට් ඉන්ඩීස් වලට ගෙනි යන්න හොඳ කට්ටිය කියල කතා කරල, අවස්ථාවල් ලබා දීල ඒ ගොල්ලන්ව ලෑස්ති කරන්න ප්ලෑන් කළේ ඒ කාලෙ.
ඉතින් මට කේන්ති යන්න හේතුව තමයි මගෙ ස්ථානය මම එක එක්කෙනාට ලබා දුන්නා ඒ ගොල්ලො හොඳ ද බලන්න. ඒ ගොල්ලො හොඳයි කියල දැනගත්තට පස්සෙ තරගෙන් දෙකෙන් ඒ ගොල්ලන්ව කණ්ඩායම්වලට දැම්මා. මම නායකයෙක් වෙලා හිටපු පුද්ගලයෙක් වෙලත් ඒ කාලෙ හිටපු පුහුණුකරුවවත්, තේරීම් කමිටුවෙ සාමාජිකයොවත් කවුරුත් ඇවිත් පැහැදිලි කරල දුන්නෙ නෑ මේකයි මෙතන වෙන්නෙ කියලා. ඉතින් මට කනස්සල්ලක් වගේම තරහ යෑමකුත් වෙනවා.”
මාවන් විවිධ නායකයන් යටතේ ජාතික කණ්ඩායම නියෝජනය කළ ක්‍රීඩකයෙකි. නායකත්වය පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස් වන අතර එක් එක් නායකයන් කණ්ඩායම හසුරවන ආකාරයන් එකිනෙකාට වෙනස්ය. අර්ජුන රණතුංග, අරවින්ද ද සිල්වා, සනත් ජයසූරිය, මහේල ජයවර්ධන වැනි නායකයන් කිහිප දෙනෙකුම සමඟ ක්‍රීඩා කිරීමට වාසනාවන්ත වූ මාවන් ඒ එක් එක් නායකයන් පිළිබඳව දක්වන්නේ මෙවැනි අදහසකි..
“හැම නායකයෙක්ම වෙනස්. ඒක එහෙම වෙන්න ඕන. මට අර්ජුනගෙන් ලැබුණ දෙයක් තියෙනවා නම්, අරවින්දගෙන් ලැබුණ දෙයක් තියෙනවා නම්, සනත්ගෙන් ලැබුණ දෙයක් තියෙනවා නම්, මහේලගෙන් ලැබුණ දෙයක් තියෙනවා නම් ඒ හැම එකක්ම එකිනෙකට වෙනස්. අර්ජුන ගැන කතා කරද්දී එයා හරිම ශක්තිමත් නායකයෙක්. අපිට පුළුවන්කමක් තිබුණා එයාගෙ වචනෙ විශ්වාස කරන්න. ඒ ගැන මං වැඩියෙ කතා කරන්න ඕන නෑ. මොකද අර්ජුන මුරලිගෙ ප්‍රශ්නය පාලනය විසඳපු ආකාරය බැලුවම මං හිතන්නෙ නෑ ලේසි පහසු පුද්ගලයෙකුට ඒක කරන්න පුළුවන් කියලා.
අරවින්ද වගේ පුද්ගලයෙක් නායකයා වෙන කොට එයා පිතිකරුවෙක් විදිහට කරල පෙන්නනවා මේක කරන්නෙ කොහොමද කියලා. සනත්ගෙන් ඉගෙන ගන්න පුළුවන් දෙයක් තමයි සනත් හැම කෙනෙක්ම එකතු කරලා වැඩ කරන එක. ඔක්කොම එකතු කරල තීරණ ගන්න විදිහ එහෙම ඉගෙන ගන්න පුළුවන්.
මහේල හරිම උපක්‍රමශීලී නායකයෙක්. එයා ඉස්සරහට වෙන දේ පේන එක්කෙනෙක්. ඉතින් මේ වගේ එක එක්කෙනා විවිධයි. මං හිතන්නෙ ඒ තත්ත්වය තමයි තියෙන්න ඕන.”
මාවන් ප්‍රතිපත්තිගරුක ක්‍රීඩකයෙකු ලෙස නමක් දිනාගෙන සිටි ක්‍රීඩකයෙකි. ඔහු කණ්ඩායමේ විනය හා වටිනාකම් පිළිබඳව ද විශේෂ සැලකිල්ලක් දැක්වූ අයෙකු ලෙසින් ප්‍රකටය. රට වෙනුවෙන් ක්‍රීඩා කරන විට ක්‍රීඩකයන්ට අභිමානයක් දැනීම උදෙසා තමා නායකත්වය දරන අවධියේ දී මාවන් හඳුන්වා දුන් එක් දෙයක් වූයේ ටෙස්ට් තරගයක පන්දු රකින පළමු සැසියේ දී සියලුම ක්‍රීඩකයන් ජාතික කණ්ඩායමේ නිල ටෙස්ට් හිස්වැස්ම පැලඳිය යුතු බවයි. ඒ පිළිබඳව මාවන්ගේ අදහස මෙසේයි..
“මොනම ක්‍රීඩාවක් වේවා ජාතික කණ්ඩායම නියෝජනය කරන කොට විශේෂයක් තියෙන්න ඕන. මං මේක ඉස්කෝලෙන් තමයි ඉගෙන ගත්තෙ. (කොළඹ ආනන්ද විදුහල ) ඒ කාලෙ ඉස්කෝලෙ දින දෙකේ තරගයේ දෙවන දවසෙ තේ පානයෙන් පසුව අනිවාර්යයෙන්ම තොප්පිය දාන්න ඕන කියල එකක් තිබුණා. ඉතින් මං හිතුවා ලංකාවෙ ටීම් එකටත් එහෙම දැම්මම මොකක් හරි විශේෂයක් හැඟෙයි කියලා.
මීට කලිනුත් හිටපු නායකයො, පුහුණුකරුවො එක එක දේවල් හඳුන්වලා දීල තිබුණා. මං හිතන්නෙ ගොඩක් අය දන්නෙ නැතිව ඇති, හැමදාම උදේට තම තමන්ගෙ ආගම් මතක් කරගන්න අපි විනාඩියක් දෙනවා. ඉතින් ඒ වගේ හොඳ දේවල් තිබුනොත් දිගටම තියෙයි. ඒවා ඕන නෑ කියල කවද හරි හිතුනොත් ඉස්සරහදි ඒව නැති වෙලා යයි.”
කාලයත් සමඟ සියලු දේ වෙනස් වී අවසානයේ විනාශ වී යාම සොබාදහමේ නීතියයි. ලොව පවත්නා කිසිම දෙයක් සදාතනික නොවේ. නමුත් මින් පරම්පරා ගණනක් ගත වූ පසුව වුවද ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාව නරඹන, ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාව පිළිබඳව උනන්දුවක් දක්වන අයට මාවන් ඉතිරි කර ගිය යමක් තිබේ.
ඒ ඔහුගේ කවර් ඩ්‍රයිව් පහර පමණක් නොවේ.
>> සනත් ජයසූරිය – ඒ නම විතරක් ඇති!
තමා විශ්වාස කරන වටිනාකම් උදෙසා ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවේ නිරතවූ ක්‍රීඩකයෙකු, මහත්වරුන්ගේ ක්‍රීඩාවේ සැබෑ මහත්මයෙකු ලෙසින් ද මාවන් ක්‍රිකට් ඉතිහාසයට එක්වී හමාරය. මාවන් විශ්‍රාම ගොස් වසර ගණනාවකට පසුවත් ඔහු ගැන මෙසේ ලියවෙන්නේ ඔහු ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාව තුළ ඉතිරි කර ගිය ඒ මහත්මා ගුණාංග නිසාය.
මාවන් පුරාවෘතයක් වන්නේ එබැවිනි.
(මාවන් අතපත්තු ThePapare.com සමඟ පැවැත්වූ සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් ඇසුරිනි.)
Image Credits: Getty Images
>> තවත් විශේෂාංග ලිපි සඳහා පිවිසෙන්න <<
