ශ්‍රී ලංකා ටෙස්ට් පිතිකරණ ලැයිස්තුවේ ආරක්ෂක බැම්ම වූයේ ඔහුය. එක් අන්තයක පිතිකරුවන් එකා පිට එකා දැවී ගිය බොහෝ අවස්ථාවල දී අනෙක් අන්තයෙන් කඩුල්ල ආරක්ෂා කරගෙන ශ්‍රී ලංකා ඉනිම තරගකාරී ලකුණු සංඛ්‍යාවක් දක්වා රැගෙන ගිය ගැලවුම්කරුවා වූයේ ඔහුය.
ඔහුගේ ශක්තිය කෙතරම්ද යත් පැයට කිලෝ මීටර දෙදහසකට වැඩි වේගයකින් ඇදී ආ වෙඩි උණ්ඩයට පවා ඔහුව බිඳ දමන්නට නොහැකි විය.
තිලාන් සමරවීර.
අතිදක්ෂ පිතිකරුවෙකු ලෙසින් පාසල් දිවියේ ක්‍රීඩා කළ තිලාන් ජාතික කණ්ඩායමට පිවිසෙන්නේ විශේෂඥ දඟපන්දු යවන්නෙකුගේ භූමිකාව නිරූපණය කිරීමටය. නමුත් ඔහු ක්‍රීඩාවෙන් සමුගන්නේ ශ්‍රී ලංකාව බිහි කළ සාර්ථකම ටෙස්ට් පිතිකරුවෙකු බවට පත්වීමෙන් අනතුරුවය.
ඔහු සහභාගී වූ පළමු තරගයේ සිට අවසන් තරගය දක්වා තිලාන් ගමන් කළ මාර්ගය චමත්කාරජනකය. හැලහැප්පීම්, බාධක රාශියක් මධ්‍යයේ සෙමින් ඉදිරියට ඇදී ගිය ඔහුගේ ක්‍රීඩා දිවිය නවක ක්‍රීඩකයන් හට බොහෝ දෑ ඉගෙන ගත හැකි වාර්තා වැඩසටහනක් තරමටම විචිත්‍රවත් මෙන්ම ආදර්ශ රැසකගෙන් සමන්විත වූ එකකි.
තිලාන්ගේ ටෙස්ට් දිවියේ ආරම්භය සනිටුහන් වන්නේ 2001 වසරේ ඉන්දීය කණ්ඩායමට එරෙහිවය. එම තරගය පිළිබඳව මතකය ඔහු මෙසේ ආවර්ජනය කරයි.
“පළමුවෙන්ම ඉන්දියාව තමයි පන්දුවට පහර දුන්නේ. මං හිතන්නෙ ඉතාමත්ම හොඳ ආරම්භයක් ඔවුන් ලබා ගත්තා. ඒත් මුරලිදරන්ගේ අතිවිශිෂ්ට පන්දු යැවීම ඉදිරියේ ඔවුන් ලකුණු දෙසිය විසි ගානකට දැවී ගියා. මගෙ වාසනාවකට මං තුන් ඉරියව් ක්‍රීඩකයෙක් වශයෙන් තමයි ඒ තරගයට සහභාගි වුනේ. මං ඒ තරගයෙ පන්දුවට පහර දෙන්න යනකොට ලකුණු 400කට වගේ කඩුලු 5ක් 6ක් දැවී ගිහින් තිබුනෙ.
එයා තමයි කඩුලු රැකපු රොමේෂ් වීරයා
මං පන්දුවට පහර දෙන්න ඉස්සර වෙලා මාවන් (මාවන් අතපත්තු) මට යම් දෙයක් ප්‍රකාශ කළා. ඔහු මට කිව්වා හැම තිස්සෙම ගහන්න බලන් ඉන්න, පළවෙනි ලකුණ ගැහුවම ඔයා ගොඩක් වෙලාවට සෙට්ල් වෙයි කියලා. ඒ උපදෙස් එක්ක මං හිතන්නෙ තුන්වැනි පන්දුවෙදි මං ලකුණු දෙකක් ලබා ගත්තා. මම පන්දු දොළහක් ක්‍රීඩා කළාම දිවා ආහාර විවේකය ආවා. ඒ වෙලාවෙ මං ක්‍රීඩාගාරයට ආවම මාවන් මට මතක් කරල දුන්නා එයාට පළවෙනි ලකුණ ගහන්න අවුරුදු හයක් ගියා, ඒත් මම පන්දු තුනකින් ඒ ලකුණ ගැහුවා කියලා.
ඒ එක්කම ඊට පස්සෙ තේ පානය වෙනකොට ලකුණු 50ක් ලබා ගත්තා. ඒ වෙලාවෙ මමයි හෂානුයි (හෂාන් තිලකරත්න) පිතිකරණයේ යෙදෙමින් හිටියේ. ඉන් පස්සෙ හෂාන් මට ප්‍රකාශ කළා දැන් ඔයා ලකුණු 50ක් ලබාගෙන ඉන්නෙ මල්ලි, ගහල බලන්න වැදුනොත් සීයට එයි ද කියලා. ඊට පස්සෙ මගෙ අන්තිම පනහෙ මං වේගයෙන් පහරවල් එල්ල කළා. මගෙ වාසනාවට ඒ හැම පහරක්ම පිත්තෙ හරියට වැදුණා.”
එම ටෙස්ට් තරගයට පිවිසෙන විට තිලාන්ගේ දෙවුර මත විශාල පීඩනයක් රැඳී තිබුණ බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නොවේ. නමුත් එම තරගය තිලාන්ට පමණක් පීඩනයක් ගෙන දුන් තරගයක් නොවේ. ඒ වන විට තරගාවලිය 1-1ක් ලෙස සම තත්ත්වයේ පැවති නිසා ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායමට එම තරගය ඉතා සුවිශේෂී එකක් විය.
තරගයට පිවිසෙන විට කණ්ඩායමේ හා තමාගේ මානසිකත්වය පිළිබඳව තිලාන් මෙසේ සිහි කරයි.
“සමස්ත කණ්ඩායමටම පීඩනයක් තිබුණා. තරගාවලිය ඒ වෙනකොට 1-1 තත්ත්වයේ තිබුනෙ. ඒ වගේම මට සෑහෙන්න පීඩනයක් තිබුණා. මොකද මම පාසල් තරග ඉවර කරලා ඇවිත් සෑහෙන කාලයක් බලන් හිටියා ජාතික කණ්ඩායම නියෝජනය කරන්න. ඊට පස්සෙ සෑම පුහුණු තරගයකම මට පුළුවන් ආකාරයෙන් දස්කම් දක්වමින් සිටියේ.
ඒ තරගයෙ මම පළමු පන්දුව දැම්මෙ රාහුල් ද්‍රාවිඩ්ට. ඒ පන්දුව දානකොට මගෙ ශරීරය සිමෙන්ති කොට්ටයක් වගේ තිබුනෙ. ඉතාමත්ම දැඩි පීඩනයක් මට දැනිලා තිබුණා. පළමු ඉනිමේ මම පන්දුවාර දෙකයි යැව්වෙ. ඉන්දියානු පිතිකරුවන් ලකුණු 10ක් හෝ 11ක් ලබා ගත්තා.
පිතිකරණයට එනකොට මම තරගයේ දවසක් ගත කරලා තිබුණේ. පීඩනය ඉතා අඩු වෙලා තිබුනෙ. තරගයේ දෙවෙනි දවස ඉතාමත්ම විවේකයෙන් හිටියෙ. මොකද අපේ පිතිකරුවො ඉතාමත්ම හොඳින් පන්දුවට පහර දුන්නා. තුන්වෙනි දවසට එනකොට මගෙ ශරීරයේ පීඩනය අඩු වෙලා තිබුනත්, පළමු ටෙස්ට් තරගය නිසා මානසිකව දැඩි පීඩනයක් තිබුණා.”
කෙසේ හෝ ඒ පීඩනය සාර්ථක ලෙස කළමනාකරණය කරගෙන ශතකයක් කරා තම ඉනිම දියත් කරන්නට තිලාන්ට හැකියාව ලැබුණේ ඔහුගේ ටෙස්ට් දිවියට ජයග්‍රාහී ආරම්භයක් සටහන් කරමිනි.
එසේ ජයග්‍රාහී අයුරින් තම ටෙස්ට් දිවිය ආරම්භ කළ තිලාන් හට සනත් ජයසූරියගේ නායකත්වයෙන් යුතු ටෙස්ට් කණ්ඩායමේ සාමාජිකත්වය හිමි කර ගැනීමට හැකි වීම සහ එම කණ්ඩායම හා එක්ව අඛණ්ඩව ටෙස්ට් තරග 10ක් ජයග්‍රහණය කිරීමට හැකි වීම ද ඔහුගේ ක්‍රිකට් දිවියේ සුවිශේෂී සන්ධිස්ථානයක් ලෙසින් හැඳින්විය හැක. එම සුවිශේෂී කණ්ඩායමට ඇතුළත් වීමට ලැබීම ඔහුගේ ක්‍රිකට් දිවියට පන්නරයක් වූ අයුරු තිලාන් මෙසේ සිහිපත් කරයි.
“ඉතාමත්ම ප්‍රබල කණ්ඩායමක් අපිට හිටියෙ. ඒ තරග දහයෙන් එක් තරගයක් අපි ක්‍රීඩා කළේ පාකිස්තානයේ තණකොළ ඉතා හොඳින් තිබුණ තණතීරුවක. ඔවුන්ගේ වකාර් යුනුස්, ෂොයෙබ් අක්තාර් වගේ ඉතා ප්‍රබල පන්දු යවන්නො ඔවුන්ගෙ කණ්ඩායමේ හිටියා. ඒ තරගයෙත් සනත් ජයසූරිය කාසියේ වාසිය ජයග්‍රහණය කරලා ඒ වාසිය අරගෙන අපි තරගය ජයග්‍රහණය කළා.
ඉන් පසුව පැවතුණ එංගලන්ත සංචාරයේ කණ්ඩායමේ සංයුතිය වෙනස් කළ නිසා මට ඒ ටෙස්ට් තරග ක්‍රීඩා කරන්න ලැබුණේ නෑ. දැන් වගේ නෙවෙයි, ඒක ඉතා දීර්ඝ තරග සංචාරයක්. මං හිතන්නෙ අපි දවස් 90ක් විතර ගත කළා. ඒ සංචාරයේ දී මම ගොඩක් දේවල් ඉගෙන ගත්තා.
දැන් වගේ ඒ දවස්වල පුහුණුකරුවො ගොඩක් කණ්ඩායමට හිටියෙ නෑ. ඉතින් අපිට හැකියාව දියුණු කරගන්න ඒතරම් පහසු වුනේ නැහැ. හැබැයි තරග ක්‍රීඩා නොකළත් ජ්‍යේෂ්ඨ ක්‍රීඩකයන් ඇසුරු කරලා ඔවුන් එක්ක කතා බහ කරලා ලොකු අත්දැකීම් ප්‍රමාණයක් ලබා ගත්තා.”
පාසල් වියේ දී අතිදක්ෂ පිතිකරුවෙක් ලෙසින් නම් දරා සිටි තිලාන් ජාතික කණ්ඩායමට පැමිණීමේ දොරටුව විවර කර ගත්තේ පිත්ත උපයෝගී කරගැනීමෙන් නම් නොවේ. නොසිතූ මොහොතක මුරලිට ඇතිවූ ආබාධ තත්වයක් නිසා තමාට ජාතික කණ්ඩායමේ දොරටුව විවර වූ අයුරු තිලාන්ගේ මතකයේ රැඳී ඇත්තේ මෙසේය.
“පාසල් අවධියෙදි මං ඉතා ප්‍රබල පිතිකරුවෙක්. මං හිතන්නෙ අදටත් ආනන්ද විද්‍යාලය වෙනුවෙන් ශතක 17ක් රැස් කරල තියෙන්නෙ මං විතරයි කියලයි මම හිතන්නෙ.
ඊට පස්සෙ මං කෝල්ට්ස් ක්‍රීඩා සමාජයට බැඳුණා. ඒ කණ්ඩායමේ ඉතාමත් ප්‍රබල කණ්ඩායමක් හිටියේ. චමින්ද මෙන්ඩිස්, දුලිප් සමරවීර, රොමේෂ් කළුවිතාරණ, ජීවන්ත කුලතුංග, සජිත් ප්‍රනාන්දු වගේ ක්‍රීඩකයන්ගෙන් පිරුණ ඉතාමත්ම ප්‍රබල කණ්ඩායමක්.
මට පිතිකරණයේ යෙදෙන්න ලැබුණේ අංක 7 ස්ථානයේ තමයි ක්‍රීඩා කළේ. ඒ කාලෙ මම තරගයක දී එක් දවසක් ඇතුළත සාමාන්‍යයෙන් පන්දුවාර 20ක් 25ක් පන්දු යැව්වා. මමයි දිනුක් හෙට්ටිඅරච්චියි දෙන්නම.
ඊළඟට මම SSC කණ්ඩායමට යනවා. ඒකත් තවත් ඉතා ප්‍රබල කණ්ඩායමක්. ඒකෙදි මම නොම්මර 7 නැත්නම් 8 තමයි ක්‍රීඩා කළේ. ගොඩක් දවස්වලට පිතිකරණයේ යෙදෙන්න ලැබෙන්නෙත් නෑ. පිතිකරණ ලැයිස්තුව ඒ තරම් ප්‍රබලයි. ඒ නිසාම මම පන්දු යැවීමට උනන්දු වුනා.
මුරලි ආබාධයට පත් වුන වෙලාවෙ කුමාර් ධර්මසේනට තිබුණා පන්දුව දමා ගැසීමේ චෝදනාවක්. ඒ වෙනකොට මම 23න් පහළ තරගාවලිය ඉතාමත්ම හොඳින් කරලා තිබුණා. ඒ තරගාවලිය SSC කණ්ඩායම ජයග්‍රහණය කරල තිබුනෙ. ඒ නිසා තමයි මට අවස්ථාව ලැබුනෙ.
විශේෂ දේ තමයි මට අවස්ථාව ලැබුනෙ ඉන්දියාවත් සමඟ ක්‍රීඩා කරන්න. මගෙ පළවෙනි පන්දුව මම යැව්වෙ මොහොමඩ් අසාරුඩීන්ට. අද වගේ මතකයි ඔහු පිට ඉන්නෙ ආපු පන්දුවට පා ඉන්න දෙසින් පහර දුන්නා. මං එවෙලෙ හිතා ගත්තා මේක තමයි ජාත්‍යන්තර තත්ත්වය කියන එක.”
ජාතික කණ්ඩායමට ප්‍රවිෂ්ට වීමට පෙර සිටම ශ්‍රී ලංකා ඒ කණ්ඩායමේ ක්‍රීඩා කරන අවධියේ පටන් කුමාර් සංගක්කාරත් – තිලාන් සමරවීරත් අතරේ ඉතා හොඳ මිතුදමක් පැවතුණු බව තිලාන් පවසයි. දෙදෙනාගේ ඒ මිතුදම හා කුමාර් සංගක්කාර ලෝක පූජිත ක්‍රීඩකයකු වූයේ මක් නිසාද යන්න පිළිබඳව තිලාන්ගේ අදහස් මෙසේය.
“සංගක්කාර නුවර නිසා කොළඹ පාසල්වල ක්‍රීඩකයන්ට මාධ්‍යයෙන් ලැබුණ පිළිගැනීම ඔහුට ලැබුණේ නෑ. පාසල් කාලෙත් ඔහු ඉතා ඉහළ තලයක හිටියා. ඔහු 2000 වසරෙදි ශ්‍රී ලංකා A කණ්ඩායම වෙනුවෙන් මගෙ නායකත්වය යටතේ සිම්බාබ්වේ කණ්ඩායමට එරෙහිව ලකුණු 190ක් ලබා ගත්තා මට මතකයි. එතැන් සිට ඔහු ටිකෙන් ටික ඉස්සරහට ආවා. නමුත් 2000 – 2005 කාලසීමාවෙ දඟපන්දු යවන්නන් ඉදිරියේ ඔහුගේ පොඩි දුර්වලතාවයක් තිබුණා. නමුත් 2005 වසරෙන් පස්සෙ ඔහු ඔහුගේ ක්‍රීඩාව වෙනම තලයකට අරන් ගියා.
කවර් ඩ්‍රයිව් පහරේ සන්නාමය – කුමාර් සංගක්කාර
මං උදාහරණයක් කියන්නම්. ගාල්ලෙ පැවති එක තරගයක ඔහු ලකුණු 199ක් නොදැවී ලබාගෙන හිටියා. ඒ තරගයෙහි ලකුණු පුවරුවෙ වරදක් නිසා ඔහුට ලකුණු 200 අහිමි වුනා. එදා තමයි මම දැක්කෙ ඔහු සෑහෙන්න තරහකින් ඉන්නවා. අපි දෙන්නා තමයි අවුරුදු 11ක් ටීම් බස් එකේ අංක 6 සීට් එක එකට ගමන් කළේ. එදා හවස මං ඔහුගෙන් ඇහුවා 200 ගැන ඇත්තටම කනගාටුවෙන් ද ඉන්නෙ කියලා. ඔහු මට කිව්වා 200 නම් ප්‍රශ්නයක් නෑ, මට දුක බ්‍රයන් ලාරගෙ 200 වාර්තාව සම කරන්න බැරි වුන එක කියලා. එතකොට මං ඇහුවා 200 ගැන දුක නැද්ද කියලා. ඔහුගෙ පිළිතුර වුනේ ක්‍රිකට් නවත්තන්න කලින් මට තව 200 ඒවා දෙකක් තුනක් ගහන්න පුළුවන් කියන එක. මං එදා දැනගත්තා ඔහුගේ මානසික ශක්තිය ගැන.
ඒ වගේම 2015 ලෝක කුසලානයේ මෙල්බර්න් වලදි මට සංගක්කාරව හම්බුනා. ඒ වෙනකොට මම විශ්‍රාම අරන් ඉවරයි. එතකොට ලෝක කුසලානයේදි අපි ඇෆ්ගනිස්තානය එක්ක තරගය ඉවර වෙලා තිබුනෙ. මං ඔහුගෙන් ඇහුවා මොකෝ තත්ත්වය කියලා. ඔහුත් ඉන්නවා ඉන්නවා කියල කිව්වා. ඉතින් මම ඇහුවා මොකද වෙන්නෙ, මේක අන්තිම එක නේද කියලා. ඔහු එතකොට මට කිව්වා මේකෙ හතරක් ගහනවා කියලා. ඒ කියන්නෙ සීයෙ හතරක්. (සිනාසෙමින්) ඒ වගේම ඔහු ඒ දේ කළා. මම ඔහුව ඉතා ළඟින් ඇසුරු කරල තියෙනවා. ඔහුගේ මානසික ශක්තියට ළංවෙන්න පුළුවන් ක්‍රීඩකයෙක් ඉන්නවා කියල මම හිතන්නෙ නෑ. ඔහු ඒ තරම් මානසික ශක්තියක් තිබුණ ක්‍රීඩකයෙක්.”
තිලාන්ගේ දිවියේ කිසිදිනෙක මතකයෙන් ගිලිහී නොයන සිදුවීම වන්නේ 2009 වසරේ පාකිස්තානු සංචාරය අතරේ ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම ඉලක්ක කරගෙන එල්ල වූ ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයයි. එම සිදුවීම වූ අවස්ථාවේ තිලාන් ජීවිතක්ෂයට පත්වූ බවට කටකතා විශාල වශයෙන් පැතිර ගිය බව රහසක් නොවේ. එම සිදුවීම තම සමීපතමයන් හට කම්පනයක් වූ ආකාරය තිලාන් සිහි කරන්නේ මෙසේය.
“මම සාමාන්‍යයෙන් ජාත්‍යන්තර තරගයකට යන කොට ජංගම දුරකතනය අරන් යන්නෙ නැහැ. ක්‍රීඩා පිටියට යන්න කලින් මම හෝටල් කාමරයෙදි බිරිඳට කතා කරලා දුරකතනය කාමරේ තියල තමයි යන්නෙ.
ඒ සිද්ධිය වුනේ 8.30ට විතර. සිද්ධිය වුනාට පස්සෙ 9ට 9.15 ට විතර කවුරුහරි ක්‍රීඩකයෙක් බිරිඳට කතා කරලා කියලා තියෙනවා මම නැති වෙලා කියලා. ඇයට තවම මතක නැහැ ඒ කවුද කියලා. ඇය ඒ මොහොතෙ කලන්තෙ දාල වැටිල තියෙනවා.
ඉන්පසුව නොයෙකුත් කතන්දර ගිහින් තියෙනවා. මගෙ ඔළුවට වෙඩි වැදුණා, පපුවට වෙඩි වැදුණා වගේ දේවල්. ඕස්ට්‍රේලියාවේ හිටපු මගෙ අයිය දැනගෙන තියෙන්නෙ මගෙ ඔළුවට වැදුණා කියලා.
කොහොමහරි 10ට පමණ මගෙ බිරිඳ කුමාර් සංගක්කාරට දුරකතන ඇමතුමක් ලබාගෙන තිබුණා. කුමාර් පවසලා තියෙනවා තිලාන් ඉන්නවා, මේ වෙලාවෙ කතා කරන්න බෑ, කිසි කරදරයක් නෑ කියලා. එතකොට ඇයට සැකයක් ඇති වෙලා තිබුණා මට කතා කරන්න බෑ කියපු නිසා. ඊට පස්සෙ ඇය පෙරලා මහේල ජයවර්ධනට කතා කරලා තිබෙනවා. මහේලත් ඒ කතාවම කියලා තිබුණා. ඒකෙන් ඇයගෙ සැකය තවත් වැඩි වෙලා තිබුණා. පස්සෙ 2ට 2.30ට වගේ තමයි මම බිරිඳට සහ පවුලේ අයට කතා කළේ.”
වසර 30ක් පුරාවට ත්‍රස්තවාදයේ අඳුරු සෙවණැලි ශ්‍රී ලංකාව තුළ රජ කළ යුගය නිමා කළ 2009 වසරේ දී ම ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම ඉලක්ක කරගෙන ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයක් එල්ල වීම දෛවෝපගත සිදුවීමකි. ඒ සිදුවීම දිගහැරුනු ආකාරය තිලාන්ගේ මතකයේ රැඳී ඇත්තේ මෙසේය..
“සාමාන්‍යයෙන් ටෙස්ට් තරගයක තුන්වැනි දවසෙදි පන්දු යවන කණ්ඩායම ටිකක් කලින් ක්‍රීඩාංගණයට යනවා. පිතිකරණයේ යෙදෙන කණ්ඩායම ක්‍රීඩාංගණයට එන්නෙ ප්‍රමාද වෙලා. එදා අපි ටිකක් කලින් ක්‍රීඩාංගණයට එන්න ආවා. ඒ එනකොට ලොකු වටරවුමක් තිබුණා. ඒ වටරවුම හරියෙදි තමයි සද්දයක් ආවෙ. නිකන් රතිඤ්ඤා පුපුරනවා වගේ සද්දයක්. එතකොට ඩිල්ෂාන් කෑ ගැහුවා අපිට වෙඩි තියනවා කියලා.
අපෙත් වසර 30ක පමණ යුද්ධයක් තිබුණ නිසා වාසනාවකට වගේ ආනන්දෙ ඉන්නකොට අපි සෑහෙන්න ඩ්‍රිල් කරල තියෙනවා ඒ වගේ තත්ත්වයන් වලට මුහුණ දෙන්න. එවෙලෙම ක්‍රීඩකයෝ කිහිප දෙනෙක්ම බිම දිගා වුනා. කුමාර්ගෙ ඇඟ උඩ තමයි මම දිගා වෙලා හිටියෙ. මට එහා පැත්තෙ මුරලි හිටියා.
ඒ සිදුවීම වුනේ විනාඩි දෙකක් පමණක් වුනාට මට දැනුනෙ පැය ගානක් ගතවුනා කියලා. මං ගොඩක් ඇක්ෂන් ෆිල්ම් බලන නිසා මම ඒවගෙ දැකල තියෙන්නෙ ඔළුවෙ ඒ පැත්තෙන් වෙඩි වැදිලා මේ පැත්තෙන් පිටවෙලා යන විදිහ. ඉතින් මම ඉක්මනට කළේ ඔළුව හංගගන්න එක.
මට වෙඩි වැදුණා කියන එක ඇත්තටම මට තේරුණේ නෑ. හැබැයි වම් කකුලෙ යම් රත්වීමක් වගේ දෙයක් දැනුණා. ඊට පස්සෙ බස් එක ක්‍රීඩාංගණයට ගියාම සියලු දෙනාම බැහැල යනකොට මට නැගිටගන්න බැරි වුනා. කපුගෙදර තමයි මාව අරගෙන උස්සගෙන ගියෙ.
ඒත් මම හිතුවෙ නෑ මට වෙඩි වැදිලා කියලා. මම ඒක දැනගත්තෙ මාව ස්කෑන් කළාට පස්සෙ. එතකොට දොස්තරලා කිව්වා මම හරි වාසනාවන්තයි, අස්ථියට වැදුනා නම් ආයෙ ක්‍රිකට් ගහන්න ලැබෙන්නෙ නෑ, ප්‍රධාන ස්නායුවට වැදුණ නම් අංශභාග රෝගියෙක් වෙලා ආබාධිතයෙක් වෙන්න තිබුණා කියලා. මට වැදුණ උණ්ඩය ස්නායුවත්, අස්ථියත් අතරින් අඟල් 12ක් ඇතුලට ගිහින් තිබුණා. ඒ උණ්ඩය මම සිහිවටනයක් විදිහට තියාගෙන ඉන්නවා.
එදා පස්වරු 3ට පමණ මහේල මගෙ ළඟ හිටපු ලාල් තමෙල්ට කතා කරලා තිබුණා අනිත් දවසෙ උදේ හයයි ගානකට හරි හතයි ගානකට හරි ගුවන් යානයක් තිබෙනවා, මට කොහොමද, යන්න පුළුවන් ද කියලා. මම කිව්වා මම හිතන්නෙ නෑ මට යන්න පුළුවන් කියලා, ඔයගොල්ලො යන්න කියලා.
එතකොට මහේල කිව්වා නෑ කවුරුවත් දාල යන්නෙ නෑ, ඔයා එනකල් අපි ඉන්නවා කියලා. ඊට පස්සෙ එවකට හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ විශේෂ ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් යානයක් ලෑස්ති කරලා තිබුණා වෛද්‍යවරු තිදෙනෙක් හා හෙදියන් දෙදෙනෙක් සමඟ. ඊට පස්සෙ තමයි පාකිස්තානු වෛද්‍යවරු මට යන්න අවසර ලබා දුන්නෙ.”
එවැනි බිහිසුණු අත්දැකීමකට මුහුණ දුන්න ද ඉන් තමාගේ ක්‍රීඩා දිවියට කිසිදු බලපෑමක් ඇති වන්නට තිලාන් ඉඩ දුන්නේ නැත. එයින් වසර දෙකකට පසුව, එනම් 2011 වසරේ එළඹි දකුණු අප්‍රිකානු සංචාරය අතරතුර පැවති දෙවැනි ටෙස්ට් තරගයේ පළමු ඉනිමේ දී අගනා ලකුණු 102ක් ලබාගෙන ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම ජයග්‍රාහී මාවත වෙත යොමු කරන්නට තිලාන් සමත් වූ අතර එම තරගයෙන් ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම විශිෂ්ට ජයක් ලබා ගන්නට සමත් වූයේ දකුණු අප්‍රිකාවේ දී ටෙස්ට් තරගයක් ජයග්‍රහණය කළ පළමු අවස්ථාව එය බවට ඉතිහාසයේ ලියා තබමිනි.
පළමු ජාත්‍යන්තර ටෙස්ට් තරගයෙන්ම ශතක ලාභියෙකු වන්නට වාසනාව හිමි කරගත් තිලාන් තම දිවියේ වැදගත්ම ශතකයන් පිළිබඳව සිහිපත් කළේ මෙලෙසිනි.
“හොඳම ශතකය කියලා එකක් හරියටම කියන්න අමාරුයි. හැම ශතකයක්ම ඉතාමත්ම වැදගත්. හැබැයි මගේ මංගල ටෙස්ට් තරගය නිසා තමයි මට ටෙස්ට් තරග 81කට සහභාගී වෙන්න ලැබුනෙ. මංගල ටෙස්ට් තරගයේ ශතකයක් ලබා ගත්තෙ නැත්නම් මම හිතන්නෙ නෑ ඩර්බන් තරගයට මට යන්න පුළුවන් වෙයි කියලා.
පස්සෙ මම ටෙස්ට් තරග 15ක් විතර යනකොට සියලු දෙනාම කිව්වා මම ලංකාවෙ පමණයි ලකුණු ලබාගන්නෙ කියලා. ඊට පස්සෙ එක තරගයක අපේ ලකුණු 3ට කඩුලු 3ක් දැවිල තියෙන කොට මම ඇවිත් ෂොයෙබ් අක්තාර් සහ මොහොමඩ් සාමිට විරුද්ධව පාකිස්තානෙදි ශතකයක් ලබා ගත්තා. ඒ ශතකය නැවත වතාවක් මගෙ ක්‍රිකට් ජීවිතය ඉදිරියට අරන් ගියා.
නමුත් ඩර්බන් වල රැස්කරපු ශතකය වඩා වැදගත් වෙන්නෙ ඒ ශතකය උදව් වුනා අපිට දකුණු අප්‍රිකාවෙදි පළමු වතාවට ටෙස්ට් තරගයක් ජයග්‍රහණය කරන්න.”
තිලාන් සමරවීරගේ විශේෂත්වය වූයේ ඔහු සතු වූ නොසැලෙන මානසික ශක්තියයි. පන්දු යවන්නන් ඔහු වෙත කුමන අයුරින් පන්දු යැව්වත්, ඔහු අසලට පැමිණ බැන වැදුනත් ඒ සියල්ලටම ඔහු පිළිතුරු දුන්නේ සිනහවකිනි. එසේ සිනහවකින් පිළිතුරු දී ඉන් පසුව පන්දු යවන්නන්ට හිසරදයක් වන තෙක්ම තමාගේ පිත්ත ක්‍රියාත්මක කරවන්නට ද ඔහු අමතක කළේ නැත.
සංගක්කාර, මහේල, ඩිල්ෂාන් වැනි ප්‍රභලයන් අඩු ලකුණුවලට දැවී ගිය බොහෝ අවස්ථාවල දී ඔහු විසින් කණ්ඩායමේ පිතිකරණ බල ඇණියේ බර තමා වෙත පවරාගෙන කණ්ඩායම ඉදිරියට රැගෙන ගිය අවස්ථා ගණන මෙතෙකැයි කියා කිව නොහැක.
ඔහුගෙන් හිස්වූ පිතිකරණ ලැයිස්තුවේ ආරක්ෂක බැම්ම අද වනතෙක්ම හිස්ය. ඒ හිඩැස පිරවීම එතරම් පහසු කටයුත්තක් නොවේ. ඔහුගේ සමුගැනීමෙන් වසර 7ක් ගත වූ පසුව ද ඔහුගේ ස්ථානයට අනුප්‍රාප්තිකයෙක් සොයා ගත නොහැකි වීමෙන් ඔහුගේ තරම අපට හොඳින් වටහාගත හැක.
වෙඩි උණ්ඩය ඉදිරියේ පවා නොසැලුණු තිලාන් සමරවීර පුරාවෘතයක් වන්නේ එබැවිනි..
(තිලාන් සමරවීර ThePapare.com සමඟ පැවැත්වූ සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් ඇසුරිනි.)
>> තවත් විශේෂාංග ලිපි සඳහා පිවිසෙන්න <<
